Czy „mapa nieba” Betty Hill ukazuje międzygalaktyczną „autostradę”?

Barney i Betty Hill byli amerykańską parą, która twierdziła, że ​​zostali uprowadzeni przez istoty pozaziemskie w wiejskiej części stanu New Hampshire w dniach 19–20 września 1961r. Incydent zaczęto nazywać „Porwaniem Hill” i „Incydentem Zeta Reticuli”, ponieważ dwóch ufologów połączyło mapę gwiazd pokazaną przez Betty Hill z systemem Zeta Reticuli.

Według opowieści Betty i Barneya nocne UFO, które widzieli, porwało ich na pokład statku, w którym widzieli istoty pozaziemskie, a obcy przeprowadzali na nich różne eksperymenty medyczne.

Najciekawszą częścią tego spotkania, była według mnie, część o „mapie nieba”.

Według Betty, jedna z istot pozaziemskich pokazała jej trójwymiarową lub holograficzną „mapę nieba” z wieloma punktami, wśród których 15 było połączonych liniami. Mapa miała około „trzy stopy szerokości i dwie długości” i „była płaska” oraz „nie było (na mapie) współrzędnych ani siatki”. Jedna z istot powiedziała Betty, że „Słońce jest częścią składową układu ciał niebieskich połączonych liniami”, które były drogami „handlowymi” i „badawczymi”. Betty, w stanie hipnozy, narysowała tę mapę, której na tamte czasy nikt nie potrafił rozszyfrować i dopasować do znanych konstelacji gwiezdnych.

W roku 1969, nauczycielka i członek Mensy z Columbus w Ohio, USA, Marjore Fish dokonała analizy danych Betty Hill, posługując się katalogiem gwiazd, eliminując Olbrzymy, Białe Karły, gwiazdy bardzo młode oraz układy bez słońca. Z uwagi, iż na mapie Betty znajdowało się nasze Słońce, po usunięciu wszystkich powyższych i wyliczeniu odległości pomiędzy Słońcem i pozostałymi punktami na mapie wyszło, że największa odległość pomiędzy dwoma punktami na mapie Betty nie przekracza 55 lat świetlnych.

Pani Fish przedstawiła swoją interpretację profesorowi Walterowi Mitchellowi z Ohio State Univesity w Columbus, USA. Mapa została wprowadzona do komputera i została dopasowana do istniejących ciał niebieskich – dwie największe planety należą do układu Dzeta 1 Retucili oraz Dzeta 2 Recutili. W kolejnych latach mapą zajmowali się również inni uczeni na świecie.

Betty i Barney, po incydencie z UFO, byli wielokrotnie przesłuchiwani, przeprowadzane były z nimi wywiady, razem i osobno oraz zostali kilkakrotnie poddani hipnozie.

Problem polega na tym, że za każdym razem ich opowieść była taka sama, nawet w hipnozie, co dowodzi, że nie mogli tego wymyślić ani kłamać.

Biorąc pod uwagę, iż człowiek wielokrotnie przesłuchiwany, kłamiąc, za którymś razem popełni błąd i opowie inną wersję wydarzeń oraz biorąc również pod uwagę, iż Betty i Barney byli poddawani kilkakrotnie hipnozie, można założyć, że bliskie spotkanie Betty i Barneya z ufo i istotami pozaziemskimi miało faktycznie miejsce i ich opowieści są prawdziwe.

To daje powód, aby zadać właściwe pytania:
– czy istnieje intergalaktyczna sieć dróg „handlowych” i „badawczych”, które umożliwiają szybkie przemieszczanie się z jednego krańca galaktyki na drugi oraz z jednej galaktyki do innej?
jeśli jesteśmy od wieków odwiedzani przez istoty pozaziemskie, dlaczego nie kontaktują się z nami? Wciąż jesteśmy poniżej ich rozwoju intelektualnego i technicznego?
– jeśli faktycznie jesteśmy odwiedzani i są na to dowody pisane, ustne i zarejestrowane na zdjęciach i filmach, a rządy państw o tym MUSZĄ wiedzieć, to dlaczego nie chcą do tego się przyznać? Wciąż boją się globalnej paniki, załamania świadomości społeczeństwa, upadku religii i rządów oraz chaosu?

Osobiście myślę, że bardzo duża część naszego ogólnoziemskiego społeczeństwa jest tego świadoma i gotowa na spotkanie z naszymi galaktycznymi braćmi.

Oczywiście odpowiedzi na te pytania pozostawiam każdemu z osobna.

Wikipedia: en.wikipedia.org/wiki/Barney_and_Betty_Hill_incident

Grafika Zeta Reticuli źródło: Wikipedia; Licencja: Creative Commons Attribution-Share Alike 2.5 Generic.

Click to rate this post!
[Total: 2 Average: 5]

Dodaj komentarz

This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.

Skip to content