Adam, dla większości ludzi wyznających lub, przynajmniej podzielających idę religii judeo-chrześcijańskiej, jest pierwszym człowiekiem stworzonym przez Boga, na wzór i swoje podobieństwo.
Księga Rodzaju 1,26-27:
26. A wreszcie rzekł Bóg: Uczyńmy człowieka na Nasz obraz, podobnego Nam. Niech panuje nad rybami morskimi, nad ptactwem powietrznym, nad bydłem, nad ziemią i nad wszystkimi zwierzętami pełzającymi po ziemi!
27. Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz, na obraz Boży go stworzył: stworzył mężczyznę i niewiastę.
Szóstego dnia Bóg stworzył mężczyznę i niewiastę, aby byli płodni, rozmnażali się, zaludnili ziemię i uczynili ją sobie poddaną…
Według przekazów hebrajskich, pierwsza niewiasta miała na imię Lilit (lub Lilith). Była kłótliwa, domagała się równych praw co Adam, gdyż została, tak samo jak on ulepiona z tej samej gliny.
(Lilith występuje również w rękopisach z Qumran w ustępach opartych na Księdze Izajasza oraz w różnych miejscach Talmudu i Zoharu. Niektóre midrasze podają, iż wężem, który skusił Ewę do skosztowania zakazanego owocu, była w istocie Lilith, a nie sam szatan.)
Lilit została odprawiona przez Adama lub sama odeszła, co definitywnie zakończyło jej związek z Adamem.
Księga Rodzaju 2, 7-8:
7. wtedy to Pan Bóg ulepił człowieka z prochu ziemi i tchnął w jego nozdrza tchnienie życia, wskutek czego stał się człowiek istotą żywą.
8. A zasadziwszy ogród w Eden na wschodzie, Pan Bóg umieścił tam człowieka, którego ulepił.
Ten fragment jest niejako drugim opisem stworzenia człowieka, dostarczając informację, iż „ulepił człowieka z prochu ziemi i tchnął w jego nozdrza tchnienie życia”. Jest to jednoznaczne i mówi wprost, w jaki sposób Bóg stworzył pierwszego człowieka po raz drugi.
Księga Rodzaju 2, 21-23:
21. Wtedy to Pan sprawił, że mężczyzna pogrążył się w głębokim śnie, i gdy spał, wyjął jedno z jego żeber, a miejsce to zapełnił ciałem.
22. Po czym Pan Bóg z żebra, które wyjął z mężczyzny, zbudował niewiastę. A gdy ją przyprowadził do mężczyzny,
23. mężczyzna powiedział: Ta dopiero jest kością z moich kości i ciałem z mego ciała! Ta będzie się zwała niewiastą, bo ta z mężczyzny została wzięta.
W powyższym fragmencie zawarty jest opis DRUGIEGO stworzenia kobiety, poprzez wyjęcie żebra Adama i stworzenie z niego niewiasty.
Dopiero ta DRUGA kobieta miała na imię Ewa (łacińska nazwa: Heva; hebrajska: Chawa), która ze związku z Adamem urodziła Kaina, Abla oraz później Seta, którego, wg Biblii, linia genealogiczna jest domyślna.
Jeżeli przyjmiemy, iż Biblia (Stary Testament) jest w dużej części „przedrukiem” lub „kopią” starszych przekazów Egipskich, Babilońskich i Sumeryjskich, to powinniśmy podążyć tym tropem.
W języku Sumerów słowo określające żebro to „ki”, które oznacza również „siłę witalną”.
Może tłumacze i redaktorzy starszych tekstów źle przetłumaczyli lub zinterpretowali ten fragment i powstało „żebro”, które nie pasuje do całości? Może chodzi o coś innego: „komórkę”, „cząstkę elementarną” lub coś podobnego, co umożliwiło ówczesnym „stwórcom” z pobranego materiału genetycznego Adama wyhodować drugą (a właściwie trzecią, jeśli liczymy również Lilit) istotę, która bardziej pasowała ich planom i umożliwiła naturalną prokreację.
Idąc dalej, nasuwa się pytanie czy dostosowanie drugiej kobiety do możliwości rozmnażania, nie jest symbolicznym „spożyciem owocu z drzewa poznania dobrego i złego”, co sprawiło iż człowiek stał się jak Bóg, lecz bez możliwości życia wiecznego…
Księga Rodzaju 3, 22:
22. Po czym Pan Bóg rzekł: Oto człowiek stał się taki jak My: zna dobro i zło; niechaj teraz nie wyciągnie przypadkiem ręki, aby zerwać owoc także z drzewa życia, zjeść go i żyć na wieki.