Nan Madol to ruiny kamiennego miasta zbudowanego na 92 sztucznych wyspach tuż przy wschodnim wybrzeżu wyspy Pohnpei, która jest częścią Sfederowanych Stanów Mikronezji. Nan Madol było ceremonialnym i politycznym centrum dynastii Saudeleur od około 1150 do 1600 roku. O ostatnich władcach Saudeleurów mówiono, że są bardzo niepopularni, między innymi ze względu na praktykowanie kultu kanibalistycznego.
W pierwszej połowie XVII wieku najeźdźcy z wyspy Kosrae podbili wyspę i wyparli ostatnich Saudeleurów. Przywódca Kosrae Isokelekel założył nową dynastię, ale na swoją siedzibę wybrał wyspę Pohnpei. Od tego czasu Nan Madol jest opuszczona.
Wysepki Nan Madol zostały zbudowane z bazaltowych i koralowych głazów i według szacunkowych wyliczeń ważą około 700000 ton. Większość bloków została przetransportowana z odległego krańca wyspy, około 18 kilometrów i ułożone jedne na drugich tworząc sztuczne wysepki.
Około jedna czwarta otoczonego murami centrum to miejsce pochówku z grobowcami, miejscami do balsamowania i mieszkaniami dla księży. Na wyspie Nan Dowas znajdowała się twierdza, w której przebywali wojownicy ochroniarze władców Saudeleurów. Istniało także więzienie, w którym przetrzymywano wodzów wroga, zanim złożono ich w ofierze. Sami monarchowie rezydowali na wyspie Pahn Kadira, gdzie znajdowały się także świątynie i miejsca ofiarne. Na innych wyspach znajdowały się sanktuaria, piece do przygotowywania posiłków, warsztaty dla kajakarzy, tłocznie oleju kokosowego i rytualne zbiorniki z wodą morską. W całym kompleksie brakuje wody pitnej, którą trzeba było sprowadzać z wyspy Pohnpei, podobnie jak większość żywności. Podobno na Nan Madol rosły tylko palmy kokosowe.
Według przekazów ustnych miejscowej ludności, olbrzymie bloki zostały przetransportowane drogą powietrzną przez olbrzymiego, latającego koguta. Duża część zbudowanych wysepek znajduje się pod wodą, co może sugerować, iż budowlane prace były prowadzone pod wodą, a do tego trzeba specjalnych urządzeń i uniformów dla budowniczych morskich lub zostały zbudowane przed potopem…
Niektórzy interpretują Nan Madol jako pozostałości jednego z „zaginionych kontynentów” Lemurii lub Mu/Kasary, co może sugerować, iż Nan Madol zostało zbudowane przez wysoce rozwiniętą cywilizację, która przybyła na ziemię wiele wieków temu…
Więc pytania na dziś brzmią:
– Biorąc pod uwagę, iż bazaltowe bloki ważyły od 1 tony do kilku ton oraz zostały przeniesione drogą powietrzną w XII wieku, w czasach gdy ludzkość nie dysponowała odpowiednimi urządzeniami do tego typu zadań, kto to zbudował?
– Czy latający, olbrzymi kogut, przenoszący ponad tonowe bloki to pojazd latający o nieznanej technologii?
– Czy jest możliwe, że Nan Madol jest pozostałością po katastrofie i zatonięciu starożytnego kontynentu Mu/Kaskary/Lemurii?
– Jeśli Nan Madol jest pozostałością po zniszczonym kontynencie na oceanie Spokojnym, czy budowniczymi tego miasta byli przedstawiciele pozaziemskiej cywilizacji?
Oczywiście, interpretację i odpowiedzi pozostawiam każdemu z osobna.
Powiązane wpisy:
Kaskara, Mu, Pacyfida – czy na Oceanie Spokojnym istniał w odległej przeszłości kontynent?
Czy Biblijny Jonasz spędził 3 dni w brzuchu wieloryba, czy w niezidentyfikowanym pojeździe pływającym?
Czy izraelskie plemię Lehiego dotarło do Ameryki Południowej 600 lat przed naszą erą?
Czy potop był zjawiskiem naturalnym, czy wywołany sztucznie przez istoty pozaziemskie?