W dwóch poprzednich wpisach: Czy na ziemi były olbrzymy? oraz Czy upadłe anioły to zbuntowana grupa przedstawicieli pozaziemskiej cywilizacji? próbowałem rozwiązać zagadkę istnienia olbrzymów (gigantów) w zamierzchłej przeszłości. W tych postach wykorzystałem przekazy spisane w Biblii, w Księgach: Rodzaju, Izajasza, Samuela i apokryficznej Księdze Henocha.
Dzisiaj moje poszukiwania prawdy postanowiłem rozszerzyć o inne, starożytne księgi i przekazy, które również dostarczają wiele ciekawych informacji o gigantach.
1. Deuterokanoniczna, a więc i apokryficzna Druga Księga Barucha, nazywana również jako „Apokalipsa Barucha” lub „Pozostałe Słowa Jeremiasza” dostarcza informacje o gigantach, którzy byli niezwykle silni, mądrzy oraz uzdolnieni artystycznie. Niestety, byli również upadli moralnie, co doprowadziło do zagłady prawie całej ludzkości, za sprawą znanego wszystkim potopu.
Dodatkowo, Baruch dostarcza nawet ilość gigantów, urodzonych ze związków „aniołów” (lub obserwujących) z kobietami ziemskimi, zamieszkujących Ziemię przed potopem, a liczba ich jest naprawdę olbrzymia:
„I sprowadził Bóg potop na Ziemię i zniszczył całe życie, a także 4090000 gigantów.”
Baruch pisze, że przed potopem, na Ziemi było ponad 4 miliony gigantów!
2. Kolejną księgą, którą dziś przytoczę, jest „Kebra Nagast” czyli Chwała królów Abisynii, opisująca historię dynastii Salomona (ze związku Salomona i królowej Saby – Makedy urodził się pierwszy król Etiopii – Menelik 1).
Według informacji z Kebra Nagast, córki Kaina obcowały z „aniołami”, zachodziły z nimi w ciążę, a wielkie dzieci powstałe z tych związków rozrywały brzuchy matek przy porodzie. Wiele płodów umierało, ale te, które przeżyły stawały się gigantami.
3. Legendy arabskie, które mają swoje źródła na bliskim wschodzie oraz wspólne źródła z przekazami biblijnymi, które wywodzą się właśnie z bliskiego wschodu, mówią o olbrzymach Adatami. Byli oni architektami i budowniczymi, co miało prawdopodobnie odzwierciedlenie w starożytnych budowlach, w Mezopotamii.
4. Przekazy greckie, które według wielu opinii, mogły zostać zapożyczone ze starszych kultur egipskich, babilońskich i sumeryjskich, mówią o gigantach, tytanach i herosach ze starożytnej Grecji. Giganci uchodzili za synów Uranosa (zrodzili się z krwi, która wyciekła z rany Uranosa, gdy został okaleczony przez Kronosa) i Gai lub Tartara i Gai.
5. Apokryficzna Księga Jubileuszów, która weszła do kanonu Biblii tylko w Etiopskim Kościele Ortodoksyjnym, również dostarcza dodatkowych informacji o gigantach.
Księga Jubileuszów 5:1-3
1. A dzieci człowiecze rozmnażały się na Ziemi i wydawały na świat swe córki i któregoś roku owegoż jubileuszu aniołowie Boży je spostrzegli i stwierdzili, że są urodziwe; pojęli więc za żony wszystkie, które sobie
2. upatrzyli, one zaś rodziły im gigantów. I na Ziemi zaczęło szerzyć się bezprawie, a wszelkie żywe organizmy uległy skażeniu, zarówno ludzie, jak i bydło hodowlane, dzikie zwierzęta, ptaki i wszystko, co chodzi po ziemi – wszelkie ciało zeszło na manowce, popadło w zwyrodnienie i poczęło czynić nieprawość i zaczęli pożerać jedni drugich, a owa nieprawość pleniła się nieustannie, bowiem myśli ludzkie zostały
3. wypaczone przez zło…
Trudno upierać się mówiąc, iż starożytne przekazy są tylko treściami alegorycznymi. Trudno również powiedzieć, iż, pomimo zniekształcenia przekazu przez czas, starożytne treści nie zawierają ziarna prawdziwych historii.
Można śmiało powiedzieć, jest bardzo prawdopodobne, iż giganci, olbrzymy, hybrydy kobiet ludzkich i przybyszów z innych planet faktycznie żyli na Ziemi.
Czy tak było w rzeczywistości? Na to pytanie nikt nie potrafi jeszcze odpowiedzieć, a my możemy tylko wierzyć w to lub nie.
Zobacz również:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Ksi%C4%99ga_Barucha
https://pl.wikipedia.org/wiki/Ksi%C4%99ga_Jubileusz%C3%B3w
https://pl.wikipedia.org/wiki/Kebra_Nagast
