Historia stworzenia pierwszego człowieka jest znana we wszystkich kulturach i religiach na całym świecie. Pomimo drobnych różnic w przekazach, ich rdzeń jest bardzo podobny, dostarczając możliwość wspólnego źródła. Tym źródłem może być najstarszy ze znanych przekazów pisanych, pochodzący ze starożytnego Sumeru, a spisanego przez boga Enki, syna Anu.
6 gliniana tabliczka wchodząca w skład „Zaginionej Księgi Enki” Z. Sitchina dostarcza nie tylko ciekawą historię stworzenia pierwszych ludzi, lecz pasującą do pierwowzoru, który mógł zostać użyty przez wszystkie ludy na Ziemi.
Po wielu nieudanych próbach, Ninmah, siostra Enki i Enlila, przełożona zespołu medycznego Anunnaki, stworzyła hybrydę małpoluda ziemskiego i kobiety Anunnaki. Był to osobnik męski i nadano mu imię Adamu (ten, który jest jak ziemska glina). Surogatką pierwszego człowieka była sama Ninmah.
Drugą hybrydą urodzoną na Ziemi była kobieta, której nadano imię Ti-Amat (matka życia).
Jej surogatką była Ninki, żona Enki, która po porodzie stwierdziła:
„Na twój obraz i twoje podobieństwo powstała”.
Po sukcesie pierwszej hybrydowej pary, zapłodniono 7 wolontariuszek Anunnaki, aby rodziły kolejne hybrydy.
Niestety, nowo powstali ludzie nie mogli się rozmnażać, posiadali 22 chromosomy, brakowało jednego, który odpowiadał za rozmnażanie.
W tej sytuacji, z żebra Enki pobrano „esencję życiową i wprowadzono ją do Adamu”, a z żebra Ninmah „pobrano esencję życiową i wprowadzono ją do Ti-Amat.
Adamu i Ti-Amat umieszczono w ogrodzie Edin, aby żyli tam swobodnie i się rozmnażali.
Niestety, brat Enki i Ninmah, Enlil (biblijny wąż) dowiedziawszy się o przekazaniu Adamu i Ti-Amat „esencji życia”, wściekł się i wydalił ich z ogrodu Edin (E.DIN z języka sumeryjskiego) do Abzu.
Dodatkową informacją jest, iż nowe istoty „Gałęzi długiego życia w drzewie ich esencji nie otrzymali”.
Analogia pierwszych ludzi, umieszczenia ich w ogrodzie, otrzymania esencji życia z żebra, a następnie ich wydalenia, do innych dobrze znancch przekazów jest oczywista i należy zadać właściwe pytanie: czy najstarsze przekazy sumeryjskie są pierwowzorem, innych, młodszych historii, spisanych w różnych „świętych księgach” na całym świecie? Czy należy sądzić, iż obca cywilizacja stworzyła nas, „ludzi” na swoje podobieństwo, gdyż byliśmy im potrzebni?
Jak zawsze odpowiedź na pytanie pozostawiam każdemu z osobna.
Zobacz również: https://en.wikipedia.org/wiki/Eridu_Genesis
